Beste vrienden,
Op 16 september werd een inwoner van Efrat, Ari Fuld, in zijn rug gestoken en vermoord, toen hij aan het winkelen was in het winkelcentrum van Gush Etzion. Voordat hij bezweek aan zijn wonden, lukte het hem de terrorist neer te schieten en te voorkomen dat deze anderen kwaad kon doen. In zijn laatste momenten op aarde liet hij een heldendom en dapperheid zien die boven onze verbeelding uitgaat.
Op 7 oktober liep een terrorist de industriewijk van Barkan binnen, gewapend met een atomatisch geweer, hij ging de fabriek binnen waar hij werkte en vermoordde systematisch twee collega’s, Kim Yehezkel-Levengrond en Ziv Hajbi, voordat hij wegvluchtte uit het gebied.
De plaatsen van beide aanvallen waren voorbeelden geworden van een vreedzame co-existentie van Arabieren en Joden. Op beide plekken werkten Arabieren, zij aan zij met Joden en ze verdienden daat salarissen die drie to vier keer meer zijn dan wat zij zouden verdienen in de gebieden van de Palestijnse Autoriteit.
Ik word vaak gevraagd naar mijn mening over vrede en mijn antwoord komt altijd op het volgende neer: Wij, het Joodse volk, verlangen altijd naar vrede. Maar de vraag is de Arabieren. Wanneer zullen zij bereid zijn om onze aanwezigheid hier te accepteren en proberen te leven met ons in plaats van ons te doden?
In Barkan en in Gush Etion, schiepen Joodse initiatieven eilanden waar Joden en Arabieren samen kunnen werken. Sommige Arabische arbeiders veranderden door zich te distantiëren van geweld en om stem te geven aan de steun voor voortdurende samenwerking en samenleving. Maar de Palestijnse Autoriteit betaalt ondertussen een grote belonig voor de gezinnen van de terroristen en zal bezig blijven om hun kwade daden aan te moedigen.
Ik wil best geloven dat de meeste Arabieren echt in vrede met ons willen leven. Ze zien de vooruitgang Van de Israëlische samenleving en zij willen daar ook van profiteren. Het zou prachtig zijn als we geen veiligheidscontrôles zouden hoeven te houden en als Arabieren en Joden elkaar zouden kunnen vertrouwen. Maar vertrouwen is waarschijnlijk het duurste product wat je kunt krijgen in dit deel van de wereld. Omdat je nooit weet of iemand die gisteren nog naast je werkte, je vandaag probeert te vermoorden.
Een vriendin van me die in Barkan woont vertelde me dat zij na de aanval in Barkan voor dagen niet kon functioneren. Ze was verlamd van angst en met droefheid over het verlies van leven. Maar dan stond ze op en ze ging verder met haar werk, het helpen van arme gezinnen in Samaria.
Zo zijn we. Ze proberen ons te demoralizeren en ons te verslaan. Maar ze zullen niet winnen. We blijven onze gemeenschappen versterken, door hen te helpen die in nood zijn en zo de fundamenten te leggen voor een betere samenleving. Met uw hulp, kunnen we een antwoord geven op het terrorisme door met alles in ons om te zien naar anderen. We zullen niet toestaan dat de haat ons overwint.
Hoogachtend,
Sondra Oster Baras
Directeur