Meditatie
Ds.Henk Poot
Bij de tijd blijven
Zij zullen huizen bouwen en die bewonen, wijngaarden planten en de vrucht daarvan eten, zij zullen niet bouwen opdat een ander er wone; zij zullen niet planten opdat een ander het ete (Jes.65:21).
Stel je voor dat het allemaal al zover was: Dat het gebied voor Israël zo groot zou zijn als de Here het beloofd heeft, bij voorbeeld in Deuteronomium en in het boek Jozua,
‘Van de zee tot aan de grote rivier, de Eufraat’ (Dt.1:7 en Joz.1:4). Het zou het beeld van het hele Midden-Oosten in één keer dramatisch veranderen. De vraag is alleen of de tijd er rijp voor is.
Wat we nu meemaken is een fase in de heilsgeschiedenis. Het gaat allemaal blijkbaar niet ineens. Zo is het altijd geweest. Het is begonnen met de roeping van Abram, toen de wording van een volk, de tijd in Egypte, de tocht door de woestijn, richters, na 369 jaar wordt het heiligdom in Jeruzalem gebouwd en zo gaat de tijd verder. Koningen komen en verdwijnen weer, profeten staan op en spreken op hun tijd, Jezus verschijnt, de Messias, het evangelie begint zijn reis door de wereld en verlaat Jeruzalem, de volheid van de volkeren die bereikt wordt, de kinderen Israëls die terugkeren uit de verstrooiing…een eigen staat, de uitbreiding van de grenzen na twintig jaar, Judea en Samaria erbij…Het gebeurt allemaal niet ineens en er komt nog veel meer! Maar op Gods tijd.
Stel je voor dat de tempel nu al herbouwd zou zijn…Wat een toeristische santekraam zou dat geven….daar zouden de geldwisselaars en handelaars uit de tijd van het Nieuwe Testament bij verbleken…
Iedereen begrijpt dat sommige dingen ook vragen om een nieuwe tijd. En blijkbaar bewaart God de mooiste dingen voor het laatst. Gebeuren die straks in één keer, als de Messias komt. Maar we moeten ondertussen als gelovigen wel bij de tijd blijven. Als God een stap zet, moeten we onze plaats innemen.
Het afbreken van Judea en Samaria van het erfdeel des Heren en de gedwongen verhuizing van 600.000 Joden past daar niet bij. Het boycotten van producten uit het hartland van Israël evenmin. Het is niet alleen amoreel het is ook anti-profetisch!
Zegt Jesaja niet: ‘Zij zullen huizen bouwen en die bewonen, wijngaarden planten en de vrucht daarvan eten; zij zullen niet bouwen opdat een ander er wone; zij zullen niet planten opdat een ander het ete.’(65:21,22).
Het met woorden knuffelen van het Joodse volk en vervolgens je schouders ophalen bij de staat Israël, is niet alleen anti-profetisch maar ook anti-Bijbels. Immers van meet af aan heeft God het land beloofd aan zijn volk.
Trouwens, wat me altijd weer opvalt als je er bent…de werkelijkheid wordt meestal niet geleefd met grote woorden maar met kleine daden.
Als wij spreken over Judea en Samaria gaat het over politiek en onze theologen spellen hun voorspelbare woorden over liefde voor Israël en Gods beloften die nergens een ‘staat’ noemen, maar daar? Daar gaat het om leven, leven met God als je opstaat, met je familie, met je buren dichtbij en aan de overkant en leven met alle obstakels en problemen die je in het leven tegen komt.
En daar zijn wij behulpzaam. De ene keer door jongeren een mooie speelplek in hun dorp te geven, de andere keer door meisjes uit Ethiopië een stukje vooruit te helpen, weer een andere keer door jonge gelovigen te helpen bij hun studie in de Torah of door gehandicapte kinderen een fijne vakantie met Pasen te schenken. En altijd weer is er de liefde voor dit prachtige land, het land van aartsvaders, koningen en profeten.
We volgen God als Hij zijn stappen zet in de heilsgeschiedenis, achter Hem aan stappen ons voeten in de goede werken die Hij heeft voorbereid opdat we daarin zouden wandelen. Zo blijven we bij de tijd, totdat de laatste fase bereikt is en alles ineens anders zal zijn.
Berichten uit Judea en Samaria
Begin maart zijn de meeste afdelingen van Christenen voor Israel Internationaal in Jeruzalem bij elkaar geweest voor een studieconferentie. Dat betekende dat afgevaardigden uit zo’n 14 landen van Afrika tot Indonesië en Europa in Israël elkaar ontmoetten. Tijdens de conferentie heeft het Nederlandse bestuur een bezoek gebracht aan Gush Etzion, ten zuid-westen van Jeruzalem en daar o.a Tekoa bezocht, waar men druk bezig is een fitness-park aan te leggen. Ook werd Gevaot aangedaan. De Sadna-school waar kinderen met psychische en lichamelijke handicaps in een dorp bij elkaar wonen is inmiddels verhuisd van Rosh Zurim naar Gevaot. Een opmerkelijk initiatief en opmerkelijk is het ook dat de school momenteel een wachtlijst heeft voor kinderen zonder handicap.
Na de conferentie vlogen Israel-vrienden uit Oeganda, Italië en Australië en Nieuw-Zeeland in, die een extra tour maakten. Met drie bussen trokken ze het land door en deden ook een dag Samaria aan. Ik zelf heb hen begeleid toen we Itamar bezochten en Shilo en de projecten van de Lehava school in Kedumim, waar meisjes uit Ethiopische gezinnen worden begeleid en het mooie project van Lev Benyamin, waar kinderen met een handicap in naschoolse programma’s worden opgevangen door de meisjes van de Middelbare school in Ofra.
Tijdens de lunch in Kedumim waren een aantal markante personen uitgenodigd, zoals de burgemeester van Samaria en Kedumim en Rav.Nathan Greenberg van Bat Ayin. Deze laatste spraak de deelnemers ook toe.
Het is prachtig om te zien hoe voor christenen uit onze achterban Judea en Samaria steeds belangrijker wordt. En het is het natuurlijk ook, het is werkelijk he bijbelse hart van het beloofde land.
Ontmoetingen met vrouwen in Judea en Samaria
Van 28 mei tot en met 5 juni is er een speciale vrouwenreis naar Judea en Samaria. Het unieke is natuurlijk de talrijke ontmoetingen van ‘vrouw tot vrouw’ die op het programma staan en daarnaast vanzelfsprekend de prachtige omgeving van dit deel van het beloofde land. De reis staat o.l.v. Marianne Glashouwer en mijn vrouw en kost €1495
Inlichting bij ons (0595413339) of het kantoor van Christenen voor Israel (0332458824).
Een nieuwe regering
Er is een nieuwe regering in Israël en het bijzondere is dat er een samenwerking is tussen de ‘oude’ partij van premier Nethanyahu en twee nieuwe partijen die de verkiezingen gewonnen hebben. Dat is de partij van Yair Lapid, seculier, die uit is op hervormingen. Belangrijkste misschien wel: Ook de jongeren uit de kringen van de ultra-orthodoxen moeten hun bijdrage leveren aan het leger of de vervanging daarvan, de zogenaamde National Service en op orthodoxe scholen moeten kinderen ook gedegen onderwijs ontvangen in rekenen, natuurkunde en buitenlandse talen.
De andere partij die gewonnen heeft is die van Naftali Bennet (Bayit Yehudi), een sterke voorstander van de Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria, zijn partij levert de nieuwe minister voor huizenbouw en zal een flinke stem hebben in de keuze van de nieuwe opperrabijn van Israël, die voordien nooit uit de kringen van de nationaal-religieuzen kwam. Nu naar verwachting wel. Naftali is geen onbekende van ons, hij was twee jaar geleden bij de presentatie van de Engelse editie van het fotoboek Judea en Samaria. Hij heeft zich overigens bereid verklaart ook met de Palestijnse Autoriteit aan tafel te gaan zitten. Zijn visie is om de bestaande Joodse plaatsen in Judea en Samaria te integreren in Israël. Met de kanttekening dat die gesprekken ook in de nabije toekomst niets zullen opleveren. Een woordvoerder van Buitenlandse zaken liet ons trouwens tijdens een ontmoeting het volgende horen:
Beide partijen: Israël en de PA weten van elkaar wat we willen. Het gaat allang niet meer om de details, dat is na meer dan twintig jaar overleg wel duidelijk. Dat hoeft niet meer uitgezocht te worden. Het gaat om de bereidheid te accepteren dat we allebei water in de wijn moeten doen en de mogelijkheid om wat we besloten hebben te implementeren. Dat laatste kan de PA niet, omdat ze intern in een grote machtsstrijd gewikkeld is met Hamas.
Hoe werkt het nu?
Om een kijkje achter de schermen te geven het volgende:
Het dorp Efrath heeft plannen liggen voor een uitbreiding van 2500 huizen in een gebied in de omgeving, op een heuvel met de naam Eitam.
De 120 hectaren waar het om gaat zijn als sinds de tijd van de Turken ( voor 1917) gekenmerkt als openbaar staatsland. Maar voor de uitbreiding van Efrath en het gebruik van dit gebied moet het land opnieuw dit certificaat krijgen. Wat ervoor pleit is dat het al tijden ‘staatsland’ is, en dat het grootste deel van het gebied niet bewerkt of bebouwd is. In 2009 hebben Arabieren zich tegen de plannen van Efrath verweerd, eerst tegenover de Militaire autoriteiten en nu voor het Hooggerechtshof. Zij zeggen dat een deel van het land oorspronkelijk aan Arabieren behoort en een deel eigendom was van het Joods Nationaal Fonds en dat nu niet het hele gebied bij Efrath getrokken kan worden. Er is onderzoek door gedaan en van de negen claims van de Arabieren is er 1 geaccepteerd. Daarvan kon bewezen worden dat het al in de Turkse tijd privé-land was. Deze hectares zijn inmiddels uit de voorgestelde plannen weggetrokken. De Arabieren gaan nu dus verder met procederen bij het Hooggerechtshof.
Nb: In Judea en Samaria gelden nog steeds de landwetten uit de tijd van de Turkse tijd, in die periode van 1517-1917 was 80% van het land staatsland en geen privé-eigendom. In de mandaatperiode heeft Engeland dit beleid overgenomen en sprak dan van Royal Domains (1917-1948). Na de Oslo-Akkoorden is Judea en Samaria o.a. verdeeld in A-gebieden (onder bestuur van de PA) en C-gebieden (onder bestuur van Israel). Het gebied waar het omgaat is C-gebied.
Giften Januari en Februari: In de afgelopen maanden kwam bijna 8000 euro aan giften binnen. Daarnaast gaf Christenen voor Israel $ 15.000 aan voedselpakketten voor Pasen aan arme gezinnen in Samaria. De volgende giften werden doorgestuurd naar Israel:
Gevaot: 500 Sadna School (voormalig Rosh Zurim)
Kochav Yaakov: 1000 (Warme Lunches Middelbare school)
Nokdim: 500
Sussya Ezra Fund: 1800
Yitav: 1000
Museum Hebron: 500
Ofra Lev Benyamin: 1000
Tekoa: 1000
Har Bracha: 500
Voedselprojecten:
Kochav Yaakov Lunches Middelbare school: $2500
Barkan Samaria Voedsel Pakketten: $2500
Reservering:
Beit Yatir: 62,50
Gush Katif: 150
Karnei Shomron: 35
Maale Efraim: 25
Maale Shomron: 100
Yitav: 10.90
Katwijk Project: 2000
Algemeen: 470.19
!! Het project Sde Bar is beëndigd. Komende giften die toch doorkomen wil ik met uw goedvinden besteden aan Nokdim en Tekoa, twee plaatsen in de buurt van Sde Bar.
U kunt uw giften op deze manier overmaken: Giro 4542 Shalomfonds Christenen voor Israël te Nijkerk o.v.v CFOIC-Hartland: ….(project) of Algemeen
Project van de Maand
De laatste loodjes wegen…
We zijn inmiddels zeven jaar verder na de uitzetting van zo’n 8000 Joden uit de Gazastrook. De weg naar een nieuw begin was langzaam en met veel problemen en obstakels en u heeft de afgelopen jaren op een geweldige manier geholpen om deze mensen een nieuw bestaan te geven, door uw bijdragen aan nieuwe dorpen en om mensen aan nieuw werk te helpen via Job-Katif. Op dit ogenblik heeft 80% van de voormalige bewoners van Gush Katif een nieuwe plek om te wonen en iedereen heeft een stukje land aangeboden gekregen. Er zijn alleen 70 gezinnen die door allerlei omstandigheden, o.a. werkeloosheid, scheidingen en psychische klachten zo in het nauw geraakt zijn dat ze geen geld hebben om een huis te bouwen op dat stukje land. Zij hebben besloten om hun tijdelijke woning, hun zogenaamde caravilla tot een permanent huis te maken en deze te verplaatsen. De kosten daarvan zijn zo’n 10.000 euro. Van deze 70 gezinnen hebben 20 dat geld zelfs niet en die willen we helpen met de laatste loodjes. Wilt u bijdragen dan kunt u dat doen via 4542 CFOIC Hartland ‘Gush Katif’. Bij voorbaat hartelijke dank.