Oktober 2011
Een vlugge blik op de meest recente gebeurtenissen in het Midden-Oosten laat zien dat de Palestijnse acties in de VN waarschijnlijk de minste problemen voor ons zijn. De zogenaamde Arabische lente, uitgebroken in de afgelopen winter, sleepte Arabische volken in Noord Afrika en het Midden Oosten mee in een roep om grotere vrijheid en democratie. Maar ongelukkig genoeg lijkt die democratie verder weg dan ooit.
Wat duidelijk wordt is dat, terwijl zoveel landen in het Midden-Oosten wegzinken in burgeroorlog en anarchie, twee erg stabiele regeringen een grotere dreiging vormen dan ooit tevoren. Met alle gedoe over de rellen in Noord Afrika, is de aandacht van de wereld momenteel wat afgekeerd van Achmadinejad in Iran, maar zijn nucleaire programma gaat verder en zijn anti-westerse en antisemitische woede is niet bekoeld. Nu bedreigt ook Turkije, onder het leiderschap van de Islamost Erdegan, Israël. Beide landen zijn erg machtige niet-Arabissche Moslimlanden die zich mogen verheugen in een grote sympathie onder de massa’s in de Arabische wereld die op dit ogenblik in beweging zijn.
Het resultaat is een Midden-Oosten dan minder stabiel en meer vijandig is dan ooit tevoren. Waren we eerst voornamelijk ongerust over de Palestijnse demonstranten die vanuit Ramallah optrokken naar een naburige Joodse gemeenschap, nu zijn we bezorgd over een oorlog met Egypte en Turkije, de twee grootste militaire reuzen in de regio.
En toch gaat het leven ondertussen gewoon door. Voor de jonge moeder in de kleine gemeenschap van pioniers in Samaria, zijn Turkije en Iran te ver weg om zich druk om te maken. Ze moet op tijd haar kinderen naar de kleuterschool zien te krijgen en op haar werk zijn en dat zijn dingen waar ze veel meer mee bezig is. Als ze zich zorgen maakt over de veiligheid, dan heeft dat veel meer te maken met de Arabieren in het dorp aan de andere kant van de heuvel dan met de uitlatingen van Erdegan in Turkije.
Maar de twee zijn niet los van elkaar te zien. Terwijl Turkije en Iran de roep inzetten, wordt de stem van haat en geweld overgenomen in de straten van Egypte, Gaza en Jordanië. Als Arabieren een aanval uitvoeren op een naburig Joodse dorp, worden ze verdedigd door Turkije en Iran. Mijn vraag aan u, vandaag is, of dat Joodse dorp dan uw verdediging krijgt. Blijft u achter hen staan, zelfs als de VN hen als misdadigers ziet, de Arabieren hen proberen te vernietigen en Turkije en Iran de wereldopinie manipuleren door de zogenaamde settlements de wortel van alle kwaad te noemen? Ik hoop dat ik ook in de toekomst can rekenen op uw steun in de moeilijke dagen die voor ons liggen.
Hoogachtend
Sondra Oster Baras
Directeur</