Reflecties van een IDF-soldaat
Beste Vriend,
Terwijl ik deze brief aan u schrijf, blijf ik me afvragen hoe ik, of welke Israëliër dan ook, de gevoelens en emoties die het Volk van Israël de afgelopen 100 dagen heeft ervaren, het beste kan beschrijven. Hoe kan ik het beste onze diepste angsten en slapeloze nachten beschrijven, evenals de constante uitdaging om mij volledig te wijden aan de huidige nationale strijd en tegelijkertijd vitale momenten van persoonlijke tijd en introspectie nodig te hebben?
De afgelopen 3 maanden heb ik mijn persoonlijke gedachten over alles wat er sinds 7 oktober in het Land Israël is gebeurd met u gedeeld. Tegelijkertijd heb ik ervoor gezorgd dat ik professioneel heb gereageerd door me te richten op de kernmissie van onze organisatie en hoe we het beste proactief kunnen zijn met de hulp van onze lieve christelijke vrienden die niet alleen met woorden maar ook met daden betrokken willen zijn.
Nu er 100 dagen zijn verstreken sinds de verwoestende aanvallen op 7 oktober, wil ik graag wat gedachten en perspectieven met u delen van een reservist in het IDF. De gemiddelde reservist is in de 30 en 40 en heeft zijn gezin, baan en dagelijkse routine achtergelaten om onze natie te beschermen tegen de voortdurende existentiële dreigingen. Pas nu zijn sommigen van hen geleidelijk naar huis teruggekeerd. Ik vraag u om de meest recente gedachten van één van deze reservisten ter harte te nemen:
“Ik besefte het niet. Ik realiseerde me niet dat mijn langste verlof naar huis sinds oktober zou aanvoelen als mijn kortste – dat het proberen te integreren in een drukke week thuis de tijd zou doen vliegen en mijn vertrek voor iedereen zoveel zwaarder zou maken. Ik realiseerde me niet hoezeer het binnen zitten in een warm appartement op een koude en regenachtige dag mijn gedachten zo scherp zou richten op degenen die nog steeds aan het front zijn. Dat het me zou herinneren aan mijn dagen in de modder en me opnieuw bewust zou maken van de verschillen tussen mijn dienst en die van anderen… Ik realiseerde me niet dat het mogelijk kon zijn om het gevoel te hebben dat de wereld achteruitgaat. Dat ik getuige zou zijn van een totale oorlog, een moderne Dreyfus-affaire op het wereldtoneel en de degradatie van politiek leiderschap, en dat allemaal terwijl ik hoopvolle en optimistische kinderen probeer op te voeden. Ik realiseerde me geen van deze dingen. Ik heb de afgelopen drie maanden veel geleerd. Maar ik heb ook geleerd dat een gemeenschap kan opstaan en steun kan bieden aan een gezin voor wie het allemaal nog nieuw is en dat ontberingen doormaakt… Ik heb geleerd dat we letterlijk uit de as kunnen herrijzen. Dat die met bloed besmeurde steden, gebouwen doorzeefd met kogels, velden bedekt met verminkte lichamen – kunnen groeien en bloeien. Dat een enorme golf van liefde en menselijkheid een tragedie in een nieuw begin kan veranderen. Ik heb geleerd dat peuters martelingen kunnen doorstaan. Dat ouders het verlies van hun kinderen kunnen verwerken. Dat we elkaar kunnen vergeven en samen kunnen komen in het aangezicht van een tragedie. En ik heb geleerd dat ook al zijn we na tweeduizend jaar nog niet vrij om in vrede in ons land te leven, onze hoop nog niet verloren is.”
Met oprechte dankbaarheid,
Shmuel Junger
Directeur
GIFTEN VOOR CFOIC VANUIT NEDERLAND
U kunt uw donaties voor CFOIC vanuit Nederland voortaan overmaken via gironummer NL29INGB0000004542 van Christenen voor Israel o.v.v. CFOIC, met als toevoeging : ‘vrije gift’ of het project, waar u uw gift voor bestemmen wilt. Regelmatig zullen uw donaties door het kantoor van ‘Christenen voor Israel-afdeling CFOIC’ doorgestuurd worden naar Israël.
Ds. Henk Poot