Beste Vriend,
Toen ik ging zitten om mijn maandelijkse brief aan u voor oktober te schrijven, realiseerde ik me dat we in Israël op het punt staan weer een jaar op de Joodse kalender af te sluiten met de komende viering van Rosj Hasjana. Tegen de tijd dat u deze woorden leest, is het alweer enkele dagen na Rosj Hasjana, een jaar geleden dat de meest recente grootschalige poging tot genocide tegen het Joodse volk in Israël begon op 7 oktober 2023.
Het Instituut voor Nationale Veiligheidsstudies (INSS) aan de Universiteit van Tel Aviv voorziet ons nog steeds van constante updates over de grimmige statistieken van onze voortdurende existentiële oorlog. Vanaf 18 september zijn de cijfers onthutsend: 1.674 Israëli’s zijn vermoord. Er zijn meer dan 17.970 gewonden, waaronder 713 IDF-soldaten. 101 gijzelaars worden nog steeds vastgehouden in Gaza. 143.000 Israëli’s zijn uit hun huizen geëvacueerd. Meer dan 300.000 Israëlische reservisten zijn nog steeds actief in dienst. 19.000 raketten zijn op Israël afgevuurd, waardoor burgers 15.211 keer moesten schuilen. Tegelijkertijd blijven 935 dorpen en steden onder constant raketvuur. En terwijl het land eensgezind blijft in het streven naar de vernietiging van Hamas, is de bevolking sterk verdeeld over de vraag hoeveel we moeten toegeven om de vrijlating van alle gijzelaars te bewerkstelligen.
De huidige existentiële oorlog beperkt zich niet alleen tot Gaza. Vorige maand was de IDF gedwongen om beide regio’s als “gevechtszone” aan te merken, vanwege een aanzienlijke piek in het aantal en de omvang van de terreuraanslagen in Judea en Samaria. We vechten ook tegen Hezbollah, waarschijnlijk de gevaarlijkste terroristische proxy-organisatie van Iran, aan ons noordelijke front. De spanningen in die arena zijn alleen maar toegenomen sinds een zeer gedurfde operatie waarbij Israël naar verluidt honderden Hezbollah-operaties met piepers heeft bestookt
Ondertussen is de reactie van de internationale gemeenschap op 7 Oktober voorspelbaar zeer teleurstellend geweest. Onlangs nog stemden 124 landen in de Algemene Vergadering van de VN voor een resolutie waarin werd geëist dat wij, het Volk Israël, ons terugtrekken uit ALLE gebieden van Judea en Samaria. Slechts 14 landen stonden achter ons, -en 43 landen onthielden zich van stemming.
In tijden als deze is het zo gemakkelijk om de hoop te verliezen. Rabbijn Jonathan Sacks, wijlen en voormalig opperrabbijn van het Verenigd Koninkrijk, deelde ooit een diep inzicht dat precies op dit moment slaat: “Er is een verschil tussen optimisme en hoop. Optimisme is het geloof dat dingen beter zullen worden, terwijl hoop het geloof is dat we samen dingen beter kunnen maken. Optimisme is passief; hoop is actief. Er is geen moed voor nodig om een optimist te zijn, maar er is enorme moed voor nodig om hoop te hebben. Gezien het gewicht van onze geschiedenis kan geen enkele Jood het zich veroorloven om een optimist te zijn. Maar ondanks eeuwen van onvoorstelbaar lijden, hebben Joden de hoop nooit opgegeven.”
In zulke spannende tijden moeten we zeker vasthouden aan het advies dat Rabbi Sacks ons heeft gegeven. Israël is opgestaan om zichzelf opnieuw te verdedigen, en in deze gezamenlijke strijd om te overleven, staan wij van CFOIC aan de zijde van onze christelijke vrienden om te werken aan het herstel van het Bijbelse Hartland. Samen, met Gods hulp, zullen we doorgaan met de wederopbouw en hoop terugbrengen naar het Land van Israël!
Shmuel Junger
Executive Directeur, Kantoor Israel
GIFTEN VOOR CFOIC VANUIT NEDERLAND
U kunt uw donaties voor CFOIC vanuit Nederland voortaan overmaken via gironummer NL29INGB0000004542 van Christenen voor Israel o.v.v. CFOIC, met als toevoeging : ‘vrije gift’ of het project, waar u uw gift voor bestemmen wilt. Regelmatig zullen uw donaties door het kantoor van ‘Christenen voor Israel-afdeling CFOIC’ doorgestuurd worden naar Israël.
Ds. Henk Poot
https://www.christenenvoorisrael.nl/projecten/hartland-judea-en-samaria/